Een vanwege een gebrek aan kerstkaarten ontslagen postbode heft het glas op Oroppa. Door: Hein van Kemenade Oroppa door Safae el Khannoussi Is een debuut dat eruit knalt. In de kritieken buitelen de superlatieven over elkaar. En het is waar, dat je wanneer je het boek uit hebt je meteen weer opnieuw vooraan wil gaan lezen. En toen ontdekte ik dat De Angstcahiers, die ik aan het einde van het boek gelezen had al op een van de eerste pagina’s wordt aangekondigd. Zo vallen er veel verhalen binnen het geheel op hun plaats. In de verantwoording schrijft Safae el Khannoussi dat zij veel van deze verhalen al in haar jeugd van haar vader, grootmoeder en overgrootmoeder in de Maghreb gehoord had. Centrale figuur is Salomé ofwel Salma Abergel.
Zij is
kunstenares in Amsterdam, van Joods-Marokkaanse afkomst. Alle
verhalen hebben
direct of indirect met haar te maken. Zij heeft tijdens het
hororregime van
Hassan II jarenlang vastgezeten en is gemarteld. Haar schilderijen
spreken er
boekdelen over. De rol van de beul Yousef Slaoui levert ook een
bijzonder
verhaal op. Aanvankelijk is er geen relatie tussen Abergel en deze
doodzieke en
boze Marokkaan. Maar wanneer hij aan haar deur in Amsterdam Zuid
verschijnt
komt er een wending het leven van Abergel. Mijn raad is dan ook: Lees dit boek. En geniet ervan. Mooie zinnen komen zo vaak voor dat ze niet meer opvallen. El Khannoussi gebruikt ook prachtig klinkende woorden als ‘morose monotonie’, asemisch cartograaf’ of viscerale stoten’. De betekenis was mij niet meteen duidelijk, maar het zijn wel parels op de bladzijden. Hun betekenis klopt volkomen. De Volkskrant heeft Oroppa uitgeroepen als mooiste boek van 2024. Oroppa is een prachtig mooie roman die je confronteert met een andere kijk op onze wereld die voor ons comfortabel is. Rauw en poëtisch naast elkaar. Safae el Khannoussi |